Lúði á leið ...

Í þristinum æstur er 
orðbragð viðhafði.
Þjösnaðist við þjónustuver
þrasaði & tafði.

Hún var heldur skrýtinn ferð dr. Gylforce með leið 3 á laugardaginn. Doksi kallinn settist inn í vagninn við Hlemminn um kl. 15:50 enda hapði hann hug á að endurnýja kynni sín Sæbrautina & Hörpu. Nema hvað.

Við Háskóla Íslands gerðist leiðinlegt atvik. Vagnverjar af erlendu bergi brotnir, líklega ferðamenn, ætluðu út en virðast hafa gleymt að ýta á stanz-rofann. Vagninn stoppaði þó því inn vildu nokkrir vagnverjar.

Þegar vagninn lagði af stað ýttu þau lox á bjölluna en það reyndist of seint. Brást þá íslenskur verji ókvæða við, rauk fram til vagnstjórans & las honum pistilinn. Illu heilli virðist sá er sat við stýrið hafa verið með heyrnartól og því ekki heyrt þegar kallað var á hann. Það var að mati dr.´s það eina sem hann hepði betur getað gert. 

Sá íslenski hapði ekki lokið máli sínu. Ó-nei. Hann settist aptur, tók upp tólið & hringdi látlaust í þjónustuver Strætós.

Þar virðist hann hafa verið settur á bið sem var vart að hans skapi. Hann settist við að skrifa í símann kvörtun líklega & tók myndir í vagninum í gríð & erg. Aukinheldur hapði verji þessi á orði við fólk í kringum sig að vagnstjórinn æki eins & óður maður en ekki tók dr.-inn nú eptir því. 

Þvert á móti var vel gert hjá vagnstjóranum að ná að koma tímanlega í Mjóddina en urmull vagnverja var um borð & ugglaust erfitt að halda áætlun á þessu laugardagssíðdegi. Hvað um það.

Vonandi er vagnverji þessi búinn að ná sér & heldur áfram að taka vini vora, vagnana.

Yfir&út!