Feðgar & fóru ...

Hinn eðlilegi & óþvingaði dr. Gylforce var maður eigi einsamall hvar hann boðaði þing hér í námunda við Hörðuvelli. Nema hvað. Doksi kallinn & hapði litla vagnverjann sér til fulltingis. Er þeir sáu hinn spánnýja & spennandi VDL-vagn koma á leið 28 biðu þeir öngvra boða. 

Þeir feðgar gengu dreissugir & dramblátir um borð & hófu þegar talningu á vagnverjum & rannsóknir á innviðum vagnsins. Nema hvað. Um 10 vagnverjar stóðu sína plikt & áttu innstigin í vagninn eptir að tvöfalda þá tölu.

Þegar vagninn áði við Hamraborg okkar Kópvæginga vorum vér einhvörðungu þrír eptir & héldu sá gamli & litli þegar í næsta verkefni sem var meginlandsvagn númer 140 á leið 4.

Vagnstjórinn á leið 4 var ekkert að hafa fyrir því að bjóða þeim feðgum góðan dag heldur nikkaði kollinum & gaf þeim merki um að setjast hið snarasta. Svá ók hann nokkuð hart & stirrt að Mjódd þeirra Breiðhyltinga.

Víða var verjinn í Mjóddinni & urmull af vögnum. Dr.-inn skráði þetta allt samviskusamlega niður & sá litli æpti "eins" á suma vagna & á aðra "ekki eins". Greinilegt er á öllu að þeim stutta hefir tekist afar vel til að tileinka sér vagnarannsóknir á örskömmum tíma. 

Dr. Gylforce rak lox sín haukfráu augu í hinn sænskættaða 303 vagn á leið 28. Ekki spillti fyrir að kynþokkafyllsta vagnstýran hélt - þéttingsfast en þó fimlega - um stýrið & ljóst var á öllu að ferð þessi gat eigi klikkað. Aukinheldur var gaman að fá enn & aptur að sitja í vöffunum tveimur; VDL & Volvo. Nema hvað.

Loforðin stóðu stóru
stemmning vögnum í.
Hringinn sinn feðgar fóru
& fengu vöffin tví.