Í froststillunni í faðmi farþega ...

Á nöprum degi nýt´ég mér
að njóta innan tíðar.
Hér er huggulegt vagnager
í Hamraborg & víðar.

Hinn sopheiti en snaggaralegi dr. Gylforce sveif í frostgrimmdinni í einu hendingskasti í menningarhús þeirra Kópavæginga, hvar hann átti erfitt með að halda einbeitingu.

Hví? Jú, vitaskuld. Í borginni háu & fögru var urmull vagna sem komu & fóru; í þeim & virðulegum vagnverjum heyrðist líkt & í kríugeri. Unaður var þetta! Maður lifandi!

Vagnarnir með bros á brá
bæta þarmaflóru.
Þvílíkt þrái ég ilminn frá
þeirra pústum stóru.

Óðara var doksi kallinn kominn út úr menningunni & beint í hámenningu vagnanna. En ekki hvað???